Gekke Gerritje

Waar denk jij aan, bij het zien van de stokjes op de foto hierboven?

Ik was met Vriendin in de Action, waar we deze stokjes zagen liggen.
"Kijk!", zei ik.
"Ja.", zei Vriendin. "Tapasstokjes. Leuk voor hapjes!"
Even was ik in verwarring, want tegelijkertijd dacht ik zelf: 

'Heeeee! Mooie plantenstekers!'
Tja, een beetje (moes)tuinder zit nu eenmaal altijd met zijn hoofd in / tussen / bij de plantjes :-).

En plantjes, die heb ik genoeg!
Mijn kasje in de achtertuin puilt inmiddels uit:

En er komt steeds meer bij, want ook Jongste heeft het moestuinvirus flink te pakken.
Ze zaait en ze zaait en ze zaait......

....hup, weer een rijtje potjes erbij!

Voor mijn eigen zaailingen is het de hoogste tijd om uitgeplant te worden.
Ik begon voorzichtig met een zonnebloemetje.
Die worden altijd direct 'afgemaaid' door de slakken, als ik ze op de volkstuin plant.
De eerste zette ik daarom maar in een potje.
Met een flinke schep kippengrit (gemalen schelpen). Handig joh, die kippen!

Behalve de zonnebloemen en nog een stuk of tien bakken zaaigoed, staat er op de tuin ook NOG STEEDS een bak te wachten. Met smart kijken de tuinbonenplantjes mij bij ieder bezoek aan: 'Ga je ons nu dan EINDELIJK uitplanten?'

Vooruit, nu dan maar meteen doen, voor het er weer bij inschiet.
Ik was er nog wel zo blij mee, toen ik de zaden ontvingen: het zijn namelijk ROZE bloeiende tuinbonen (de meesten zijn wit)!

En nu hebben ze dus veel te lang in die bak gestaan.
Ze zijn lang, dun, ze hangen, kortom: ze zien er niet uit!
Eerlijk gezegd heb ik weinig hoop dat er nog iets fatsoenlijks van komt.
Maar ach, ik doe gewoon net of ik GEKKE GERRITJE ben.
Ik plant ze gewoon uit!
Wel eerst even gekeken of er niet net een tuinbuurmannetje stond te kijken hoor ;-).

Nou, daar ging ie dan; operatie Tuinboon......
Eerst de bak maar eens op z'n kantje gelegd: 

(hee, zo zien ze er nog helemaal niet zo slecht uit....)

Daarna de inhoud er heel voorzichtig uit gehusseld, net als een brood uit de broodvorm.
Beetje kloppen, beetje schudden en plop, daar liggen ze:

Wat een worteltjes he?
Voorzichtig scheurde ik telkens twee plantjes van de grote tuinbonenklomp af.
Om te kijken hoe ver ik kwam, legde ik ze eerst maar eens netjes op een rijtje: 

Precies een rij vol!
Oke, de grond in dan maar.
Lekker diep planten.....
Hmm, echt geweldig wordt het niet hoor: 

Zoek de verschillen: links twee rijen witbloeiende tuinbonen zoals ze eruit horen te zien en rechts naast de plankjes de.... eh..... roze....HANGTUINBONEN :-) : 

Eigenlijk zou ik er een camera'tje bij moeten hangen.
Ik weet namelijk zeker dat er morgen tuinbuurmannetjes zijn die vol verwondering het pad op gaan lopen, om daar hoofdschuddend te gaan bekijken wat dat buurvrouwtje van hun nu weer voor raars heeft geplant. Ik hoor ze al tegen elkaar zeggen: "Zou ze nou echt denken dat dat nog wat wordt?"

Ik heb TuinMan opgedragen om, als iemand er naar vraagt, te zeggen dat het een heel bijzonder soort is: roze hangtuinbonen. Besteld via Aliexpress. Die hebben immers alles ;-).

Er moest ook nog een en ander worden gezaaid, dus ik nam mijn mandje onder de arm en ging van start: 

Eerst zaaide ik pastinaken, wortelpeterselie, lage en hoge snijbonen en een rijtje nieuwe tuinbonen (de gewone ;-) ). Toen was de eerste tuin vol!

Nu zijn er op de andere tuinen nog maar drie lege bedjes over.
Eentje gaat er gevuld worden met snijbloemen en in de bedjes hieronder komen onder andere sperziebonen, flageolets en witlof.

Hoewel een tuin natuurlijk groen hoort te zijn, vind ik zo'n heel leeg, zwart bed ook altijd mooi om naar te kijken hoor:

                     

Het begon al wat te schemeren, dus ik zaaide alleen nog een rijtje sperziebonen, ook wel slabonen genoemd. Dit zijn STAMslabonen, wat betekent dat ze laag blijven en geen steun nodig hebben.
Koop je STOKbonen, dan moeten ze tegen een hek / gaasje / bonenstokken groeien en worden ze meestal vrij hoog.

Vind je niet dat deze bonen een stoere naam hebben? FERRARI-boontjes.
Nou als die niet snel klaar zijn.....

Ik zaaide ze vorig jaar voor het eerst, nadat ik ze kreeg van een tuinbuurmannetje.
Samen met een heel levensverhaal, maar dat vind ik minstens zo leuk, zoals jullie inmiddels waarschijnlijk wel weten :-).
De boontjes waren zo lekker, dat ik ze dit jaar zelf bestelde.
En nu is het warm genoeg om ze te zaaien.

Je kunt bonen gewoon op een rijtje leggen, met om de 10 of 15 cm een boontje, maar ik koos ervoor om deze op 'stoeltjes' te zaaien. Klinkt leuk he? Het betekent dat je iedere 35 cm een stuk of 4 / 5 boontjes bij elkaar legt. Als ze dan kiemen en gaan groeien, heb je een 'kluitje' bonen.
Nooit eerder geprobeerd, dus ik ben benieuwd hoe het gaat worden!

Als je om deze tijd van het jaar een rondje over een gemiddeld moestuincomplex loopt, zie je overal interessante creaties, bedoeld om de vogels weg te houden van de gekoesterde plantjes.

Een fles op een stok bijvoorbeeld: 

Ik neem aan dat de gedachte erachter is, dat als het waait, de wind over de hals van de fles blaast en er een fluittoon te horen is, die de vogels afschrikt.

Andere tuinders hebben bijvoorbeeld een stok met een zak neergezet.
Die ritselt bij ieder zuchtje wind:

                                       

Nepkraaien zijn bij ons ook erg populair: 

Of, voor wie het echt serieus wil aanpakken: een vogelverschrikker EN een nepkraai: 

Zelf heb ik eigenlijk nooit iets gedaan tegen de vogels.
Ook nooit nodig geweest eigenlijk. 

Tot deze week!!!!

Kijk eens wat ik aantrof bij mijn doperwtenhekje: 

Een SLAGVELD!!!
De tuinvogels hadden blijkbaar een gezellig feestje gebouwd op mijn tuin!
Zo te zien hebben ze vrolijk over het pad langs de doperwtjes gehuppeld en daar snip en snap de jonge peulen eraf getrokken en opgegeten. Een waar feestmaal zal dat zijn geweest! Beetje jammer dat het MIJN feestmaal had moeten zijn.....

Gelukkig heb ik een flinke verzameling plastic tasjes in de kas liggen, dus ik bond er direct een paar aan het hek: 

Niet echt charmant he? Maar hopelijk werkt het wel!

Er was trouwens een groot verschil te zien tussen de doperwtenplantjes aan de kant van het pad en die aan de andere kant van het hek. Die aan het pad had ik thuis voorgezaaid. Ze bleven heel klein, maar zaten al snel vol met bloemetjes en peultjes.

De doperwtjes aan de andere kant van het hek zaaide ik ter plekke.
Dat zijn veel mooiere, sterkere en grotere planten geworden. 

Ze bloeien nog niet, maar steken hun kracht eerst in 'groot en sterk' worden.

Zo zijn ze ook beter bestand tegen vogelaanvallen straks!

Ook de capucijners en peulen die ik thuis heb voorgezaaid zijn minder stevig dan degene die ik ter plekke op de tuin zaaide.
Wijze les voor volgend jaar dus: bonen / erwten / peulen / capucijners gewoon TER PLEKKE zaaien in plaats van thuis!

Wel mooi trouwens, de bloemetjes van de capucijner: 

Tenslotte nog even een rondje door de kas.
Ik had zes komkommers uitgeplant en aan de andere kant van het pad nog twee extra 'voor de breek'. 

Gelukkig maar, want in tegenstelling tot de tomatenplanten, hebben de komkommers wat meer moeite om overeind te blijven....

Deze bijvoorbeeld lijkt wel in katzwijm te zijn gevallen: 

Bij nader onderzoek blijkt iemand het steeltje te hebben aangegeten.
Exit komkommerplant dus.

Twee andere planten zijn gehalveerd door een hongerig wezen: 

Nou ja, dat heet 'natuurlijke selectie' zullen we maar denken......

En zie hier het bewijs dat onkruid harder groeit dan de gewenste planten.
Voor alle duidelijkheid, het onkruid (linker plantje) stond er nog niet toen ik de paprika (toen zo'n 15 cm hoog) uitplantte!

Zo, beter: 

Maar het wordt al wat hoor, met die paprika's!
De eerste bloemetjes zijn gespot: 

En wat doet een keurige tuinvrouw dan nog even, voor ze naar huis gaat?
Precies; ze VEEGT haar PAADJE!