Tuinfeest en jong grut

En toen was het FEEST op de tuin!
Tja, tuinieren is een feestje, maar je moet wel zelf de slingers ophangen :-).
Vooral als je last hebt gehad van vogels, die je gekoesterde doperwten met peul en al van de plant hebben gerukt! De plastic tassen die ik laatst ophing deden hun werk, maar dit staat veel gezelliger toch? 

En kijk eens wat de buurman prompt twee dagen later ophing?

Zie je dat, linksboven op de foto? Ook slingers!
Hij viert mijn tuinfeestje gezellig mee!
Ben benieuwd wie er nog meer volgen; dat gaat nog een gezellige bedoening worden, op ons anders zo rustige complex....

Mijn zaailingen groeiden nu toch echt allemaal hun bakjes uit, dus zaterdag werd het de hoogste tijd voor een serieuze PLANTSESSIE.

Ik nam drie kratten vol plantgoed mee naar de tuin en installeerde mijzelf daar met schepje, hark en gieter. Mouwen opgestroopt en daar ging ik!
Soms is zo'n bak met zaailingen nogal onoverzichtelijk.
De kluitjes amaranth (kattenstaart) hieronder bijvoorbeeld.
Het jonge grut staat met ingehouden adem als Italiaantjes in een bus (iedereen die weleens in Rome met de bus is geweest snapt wat ik bedoel ;-) ) tegen elkaar aan gefrommeld:

Hoe pak je dat nu aan, om die een beetje knap uit te planten?

Vraag het tien tuinders en alle tien zullen ze je vol overtuiging een andere methode laten zien :-).
De mijne gaat als volgt: 

Eerst deel ik het kluitje in twee of drie stukken.
Gewoon door ze uit elkaar te trekken. 

Als je goed kijkt, zie je dat er in zo'n stukje kluit maar een paar sterke plantjes zitten.
De rest is klein en dun: 

Al die kleine en dunne steeltjes die pluk ik eruit, zodat ik alleen nog sterke dikke zaailingen overhoud:

In dit polletje waren dat er nog vrij veel, dus deelde ik het nog maar eens in tweeen: 

Zo, klaar om uit te planten!
Eerst leg ik alle polletjes op rijtjes, zodat ik zie hoeveel rijen ik ermee kan vullen: 

Dat zijn dus drie rijtjes bronskleurige kattenstaarten!
Nu kunnen ze uitgeplant, met als finishing touch een slokje water erbij.

                                        

Als de plantjes wat lang en slungelig zijn geworden, zet je ze gewoon wat dieper in de grond.
Geen probleem.

Hoewel, je moet ze niet HELEMAAL onder de grond planten, zoals de man van Zussie eens deed.
Zijn bloemkolen waren sneller dan hij had verwacht en konden nog niet worden uitgeplant.
Geen paniek, dacht hij, ik stop ze gewoon weer toe.
Helemaal. Onder. De. Grond!
Geweldig!
Ik dacht eerst nog dat hij een grapje maakte, maar nee, hij was bloedserieus!
Al die kleine bloemkoolplantjes, gewoon weer onder de grond gestopt!
Je kunt wel raden hoe dat afliep....helaas geen bloemkolenoogst dat jaar ;-). 

Na een half uurtje zweten stonden alle bronzen, rode en aardbeienamaranthjes netjes in hun bed: 

Omdat ik nogal lui ben aangelegd, wilde ik graag een paadje middenover het bed, zodat ik niet telkens 'helemaal' om het bed heen hoef te lopen om bij de andere kant te komen.
TuinMan was thuis en ik heb ook al geen geduld, dus ik besloot zelf maar een paadje te leggen: 

Tenenkrommend, vindt TuinMan dergelijke paadjes, haha!
Niet uitgediept en vlak gelegd, maar gewoon huppekee, de tegels bovenop de aarde gelegd.
Je kent het wel, zo'n paadje met van die wiebelstenen ;-).

Alleen een beetje jammer dat ik vergeten was dat ik ook nog GROENE amaranthen had.
Die had ik eigenlijk naast de andere soorten willen zetten en DAN PAS het paadje.
Verdorie!
Maar zoals ik al zei; ik ben een wat luie tuindame.
Dus dat paadje bleef lekker liggen en de groene amaranthen kregen gewoon een heel charmant plaatsje elders op de tuin, bij de nieuwe fruitboompjes. 

Ik had nog zo'n doosje met onoverzichtelijke zaailingen.
Dit zijn ierse klokken en oranje distels in wording: 

Ik had ze thuis al een beetje uit elkaar geplukt en er daarna met een flinke plons water een soort van moerasplantjes van gemaakt. Door al die waterige prut laten de worteltjes elkaar makkelijker los, zodat je de plantjes zonder al te veel schade verder van elkaar los kunt halen. Ook een methode dus. 

Zo kun je ze bovendien best even een tijdje laten staan, wat handig was, want ik had nogal veel uit te planten.

Bij het vullen van de gieter deed ik trouwens nog een gruwelijke ontdekking.....
In de ton dreven DRIE DODE MUISJES!

Waarschijnlijk hebben ze door de dakgoot van het schuurtje gelopen en hebben daarbij ofwel het afvoergat over het hoofd gezien ofwel iets gedacht in de trant van "Hee! Leuke glijbaan!", want ik zou werkelijk niet weten hoe ze anders in zo'n hoge, gladde ton terecht konden zijn gekomen.
Wel een beetje zielig vind ik zoiets hoor :-(.

Ik moet soms wel een beetje lachen, als ik 's middags hoor dat de tuinbuurman weer drie muizen had gevangen in zijn val en ik 's avonds van TuinMan een fotootje krijg geappt van een jong muisje, met daarbij de tekst: "Ik heb hem veilig in de composthoop gezet!".
Ja, het is waar, wij zijn watjes. 

Gelukkig is er ook nog veel LEVEN op de tuin.
Veel JONG en VEELBELOVEND leven!

Wat denk je van deze baby-kruisbessen bijvoorbeeld?
Dat belooft een heerlijke oogst te worden deze zomer!!

Van de vijf nieuwe, gekregen fruitboompjes hadden wij er drie als appel en twee als peer gedetermineerd. Niet helemaal goed gegokt blijkt nu. Aan de ene 'perenboom' hangen namelijk allemaal kleine PRUIMPJES: 

Geeft niet, ook lekker!

Heel blij word ik ook van mijn kweeperenboompje!
Die staat er nu twee jaar in. Het eerste jaar groeide hij alleen, het tweede jaar gaf hij 2 kweeperen en dit jaar.........hangt de hele boom vol schattige mini-kweepeertjes!!
Ik ben gek op kweeperengelei, dus ik ga me alvast zitten verheugen op het moment dat ze groot en rijp zullen zijn!

Mooi ook, dat DONSVACHTJE dat kweepeertjes hebben: 

In de appelboompjes kwam ik, behalve heel veel appeltjes-to-be, nog ander JONG GRUT tegen: 

Als je zoiets in je boompjes ziet, haal dat er dan onmiddellijk uit!
Het ziet eruit als een soort spinrag, met 'iets' erin.
Vind je het vies, haal er dan vooral een dappere man, vriend of buurvrouw bij (of trek handschoenen aan ;-) ), maar zorg dat je het uit je boompje hebt gehaald VOORDAT de inhoud eruit komt. 

Kun je zo een beetje zien wat er in zit?
Een heel legioen kleine RUPSJES NOOITGENOEG!
Nu nog lief, schattig en klein, maar nadat ze alle blaadjes van je boom hebben verorberd zijn ze lekker groot en dik. Fijn voor de rupsjes, maar minder voor je boom, die er daarna niet meer uitziet.
Overigens heb ik geen idee in welke vlinder deze rupsen veranderen. Iemand een idee?

De jonge koolplantjes groeien goed. Er staan emmers zonder bodem overheen, zodat de plantjes lekker warm en beschut staan. En veilig voor hongerige vogels en hazen.
Dat het werkt ontdekten we nadat we een paar emmers hadden 'geleend' voor de courgettes.
De kolen MET emmers zien er nu  (een week later) zo uit: 

En de vier kolen ZONDER emmer zo: 

Dat emmer-beleid houden we er dus maar in voorlopig!

Al plantende was ik al een aantal keer de kas in en uit gelopen. 

Telkens langs de knoflook.
Die al wat geel begint te worden en om begint te knakken.
Als het blad helemaal geel is, is de knoflook zo'n beetje klaar om te oogsten.
Maar ik zei het al......ik heb niet zoveel GEDULD....

Dus toen ik naar huis ging, en al bijna het pad af was, liep ik toch nog even terug naar de kas.
Te nieuwsgierig! 

En zowaar; er zat al een mooi knoflookbolletje onder!!
In oktober heb ik de teentjes geplant en 1 zo'n teentje groeit dus weer uit tot een heuse BOL!
Mijn nieuwsgierigheid is weer wat beteugeld, dus de rest laat ik rustig zitten tot ze helemaal 'klaar' zijn ;-).